EYLÜL

Ben belki çocuktum
Ezik ve iyimserdim
Üsteli çıkarsız gülümserdim
Büsbütün pazarlıksız
İkinci yüzlerine uzaktım insanların
Gündelik telaşlara sıvanmamıştım daha
Henüz erkendi ağlamak için

Gördüm anne
Bu şehrin kan tüküren bulvarları
Kuşkular emzirir çocuklarına
Bir yemin kopacak kadar incedir
Toy bakışlar boşalır korumasız evlerden
Çağa kurban oğullar kızlar gider
Çağa vurgun oğullar kızlar gelir

Acılıyım
Dokunsanız ağlarım belki
Bir yerlerde beter huylu adamlar
Kül savurur göğüs tahtam üstüne
Beri yandan ıtır soylu sevgilim
Gül çizer gönül haritam üstüne
Beni ölümlerle eğiten ustam
Ben türküler yazarım aziz ustam üstüne

Aşkların ve acıların büyük olduğu yerde
Ruhumuz daima güldür
Ve zaman muzdarip elif-i eylüldür


Sevin anne!
Benimle övün anne
Ben bir gün kavgasının şahidiyim
Çağa uyumsuz olmalı gözlerim
Bana has bir yalnızlığım olmalı

Yine eylüldür
Bizim semte yeni bir eylül yağar
Elerine tutunurum annemin
Beş vaktime gül yağar.