Ve dedi: "En kof ceviz bile kırılmak ister.
Olgun yemişler tutunamaz ağaca.
Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan.
Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve.
Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir?
Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka birşey değildir hayat.
Yani ölüm...
Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefelenmişlerdir.
Ve kefelenen her şey öldürücüdür.
İnsana düşen, tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü.
Yani hayatı...
TOLSTOY
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
YAŞAMAYA DAİR
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi meselâ,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani, bütün işin gücün yaşamak olacak.
Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani, o derecede, öylesine ki,
meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel, en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
Yorum Gönder